de begrafenis van daniel kobossen.

  we missen je daniel.

 beste menssen,

ik heb op 6 april een begraafenis gehad, bij deze begaafenis was de op komst best wel groot voor iemand die op straat  leefde door ( omstandigheden ) ik wist niet wat ik kon of mocht verwachten maar omdat ik hem nog een uur van te vorren heb gezien en nog een sigaret met hem heb gerookt die dag. hij zat bij het statoin dukeburg hij was heel normaal kwa- gestelijke vermogen ik vond hem niet labiel over kommen.

toen ik hoorde dat hij zich zelf voor de trein heeft gegooit kon ik het niet geloven ik dacht dat ze me voor de gek hielde maar tot me spijt had hij het toch gedaan. bij mij ontstond er gelijk de vraag waarom toch ik begreep er niets van veel menssen die rond om mij staan niet. op de begraafenis die dag zag ik zijn familie voor het eerst ik zelf wist niet wat ik moes zeggen tegen hun terweel ik normaal wel goed uit mijn woorden kom maar toen niet. ik denk dat er toch wel 60 man er was veel menssen van de straat maar ook zijn familie. toen ik de kleine van hem zag toen ging er iets door mijn heen dat kan ik niet beschrijven dat gevoel ik keek verder wat rond toen zag ik de kist met allemaal namen er op van wie die persies zijn dat weet ik niet maar ik denk dat familie en vrienden waren en dat vond ik zo goed bij hem passen. hij had natuurlijk een grote vrienden kring of kenisse kring.